Siyah ve Beyaz diye düşünmeyi bırakın.

Hayatta her şey siyah ve beyaz.
Öyle değil mi ? İyi ve kötü, güzel ve çirkin, doğru ve yanlış, hayatı bu iki çizgiye göre ayırırız.
Ya siyahtır ya da beyaz değil mi ?...
Tabii ki hayır...
Bu genellikle çocukluk yıllarında ebeveynlerimizin bize kazandırdığı bir yöntemdir. Hayat iki renkten ibaret değildir. İnsanların hayal kırıklıklarının en büyük nedeni bu ayrımdan aldıkları sonuçlar yüzünden olur. Bir insan iyi veya kötü değildir. O bir insandır ve duruma göre değişecektir. Sınıflandırma yapmayın. Çocukluktan öğretilen bir şeydir bu. Siyahlar siyah kutuya Beyazlar beyaz kutuya. Bunu çoraplar için uygulayabilirsin belki, ama insanlar için uygulayamazsın.
Bunu nasıl durdurabilirim?
Aslında çok kolay hiç bir şey göründüğü kadar iyi veya kötü değildir ve yine hiç bir şey düşündüğünüz kadar güzel veya çirkin de değildir. İnsanları tanımak istiyorsanız. Bunun tek yolu onlarla sohbet etmek konuşmak ve biraz olsun gardınızı indirmekten geçer. Bir insanı kıyafetinden tanıyamazsınız. Yüzüne bakarak bu insan harika bir insan diyemezsiniz. Onu yaşayarak tanırsınız. Bazı insanlar 20 yıllık evlilikte eşlerini tanıyamıyorlar. Çünkü onlarla gerçek anlamda sohbet etmiyorlar. Onlar onların düşüncelerinin bir yan ürünü o kadar. Ne demek bu şimdi. Siz kişileri sınıflandırıyorsun. Beyin bunu şu şekilde yapıyor. Daha önce ki tecrübelerden yararlanıyor. Mesela daha önce Arda isimli birinden bir kazık yediniz. Bilinçaltı Tüm Ardaları işaretledi. Onun için sizin ikinci bir Arda'ya yaklaşımınız daha temkinli olacaktır ve belki bunun farkında bile olmayacaksınız. Kısaca eşiniz ve hayalinizde yaşattığınız eşiniz farklı insanlar. Farkındalık çalışmaları bunun için çok önemli. Empati çalışmaları da öyle.
[post_ad]
Peki sınıflandırma yaptıktan sonra ne oluyor. Kısaca beyninizi ona göre programlamış oluyorsunuz.
İnsan bunu neden yapıyor (bilinçaltım neden böyle bir şeye gerek duyuyor).
Hata yapmayı engellemek için bilinçaltı bu sınıflandırmaya (programlanmaya) uyuyor. Bilinçaltı koruma iç güdüsü ile daha önceki deneyim ve görselleri kullanarak sizi koruyor. Burnu uzunlar kıskanç olur. Kaşı kalınlar sinirli olur gibi ön yargılara kadar oluşturuyor.
Bu tutum kesinlikle yanlış. Doğru olan ise deneyimlemek yaşamak ve hayatı tanımaktan geçiyor.
Farkındalık için ise hiç bir zaman geç değildir.

Keşke hayatta her şey siyah ya da beyaz kadar keskin ve açık olarak belirlenebilse. Agatha Christie,

Bunlarda ilginizi çekebilir.

Mutlu insanların 7 özelliği

Motivasyonunuzu düşüren 3 şey

Unutmaya çalışmak yerine yapılması gerekenler

Bilgi Erdemdir - Kişisel Gelişim Sitesi