Etiketi mi Kendi mi ?

Bir mağazaya girdiğimizde ilk yaptığımız şey etiketine ve markasına bakmak olur. Bu yanlıştır demiyorum. Fakat o kadar çok alışmışız ki buna insanları da etiketler ve ona göre muamele ederiz. Nasıl mı etiketleriz? Fakir, zengin, çirkin, güzel, şişman, kibirli, taksici, şoför, komşu vb gibi uzar gider liste. Kafamızda herkesin bir yeri ve ona ait bir yorumu vardır. Genellikle bu yorum çevremizin oluşturduğu yorumlardan ibarettir. Şöyle ki eğer arkadaşınız veya aileniz bir kişi için kötüdür diyorsa onu tanımadan ona o etiketi yapıştırabilirsiniz. Hiç tanımadığınız biri artık sizin için kötü biridir. Etiketler fiziksel ve manevi olarak ikiye ayrılır. Yani bir bakışta şişman, çirkin, zengin diye ayırabileceğiniz etiketler fiziksel. Bir deneyim veya ön yargının sonucu olarak kibirli, kötü, sinirli diye ayırabileceğimiz manevi etiketler. Peki insanları neden etiketleriz. Onları fiziksel görünüşlerine göre niye yargılarız.
Çok sevdiğim bir hikaye vardır. Kasabanın en yakışıklı delikanlısı bir kıza vurulmuş. Kızla evlenmişler. Ama kasaba çalkalanıyor. Çünkü kız çok çirkin bu oğlan bu kızı nasıl aldı diye kaynıyor kasaba. Kimsenin akıl sırrı ermiyor. Neyse bir akşam delikanlıyı kasabanın ağabeyleri muhabbete çekiyorlar. Başlıyorlar sen bu kızı nasıl aldın diye. Nesine vuruldun. Kaş desen yok göz desen pörtlek. Burun desen kapı tokmağı gibi diye. Ah demiş delikanlı siz bilemezsiniz o topukları yok mu o topukları. İşte gönülden sevince topuk bahane. O onu gönül gözüyle sevmiş. Sizin bizim göremediğimizi görmüş onda ağabeylerden kurtulmak için de topuklarını söylemiş. Etiketleyip dururuz. Halbuki gönül ne der hiç dinlemeyiz. Ön yargılarımızı bırakıp dünyayı olduğu gibi kabul etmek belki de en güzelidir. Birileri ne der endişesi yaşamadan sevmek. Hoca Nasreddin hesabı Ye kürküm Ye diyerek etiketlerle alay etmek. Dünyayı olanca güzelliği ile sevmek ve bazen en çirkin yerde küçük bir güzellik görmek. Kısaca sevmek istiyorsan bu hayatı etiketlere markalara takılmayın.
Para ile İmanın kimde olduğunu bilemezsin diye bir Atasözü var. Bence hiç bir şeyi tam olarak yaşamadan etiket yapıştırmayın. Hele başkalarının yapıştırdığı etiketlere çok takılmayın. Biliyor musunuz yargıladığınız her şeyden yargılanacaksınız. Unutmayın! Hayat siz onu sevince ve farkına varınca güzel...
[post_ad]

Kişisel Gelişim Sitesi - Bilgi Erdemdir...